De Fietsambassade bestaat 5 jaar en dat vierden we met een feest op 2 juni. Na een leerrijke fietstocht - langs onder andere een bijna op 1.000.000 springende fietstelpaal - mochten we neerzijgen op de roodfluwelen stoeltjes in de Centrale voor de keynote van Melissa Bruntlett. De naar Nederland uitgeweken Canadese bracht haar visie op leefbare steden. Deze 5 (wat had je gedacht?) cijfers bleven ons in het bijzonder bij:
1
Volgens onderzoek door Unicef zijn Nederlandse kinderen bij de gelukkigste ter wereld, in 2020 stonden ze zelfs op nummer 1 van de wereld. Volgens Bruntlett komt dit doordat de infrastructuur in Nederland het voor hen mogelijk maakt om zich al op jonge leeftijd zelfstandig te voet of met de fiets te verplaatsen. Ook voor senioren geeft de mogelijkheid om zich te verplaatsen met een (aangepaste) fiets en het sociaal contact dat daarbij komt kijken een enorm verschil in levenskwaliteit (zei daar iemand TriVelo?).
60
60% van de mensen met een beperking heeft geen toegang tot een wagen (cijfers uit UK). Betere fietsvoorzieningen dragen ook enorm bij tot meer vrijheid en autonomie voor deze groep. Voor rolstoel(fiets)en en scooters bijvoorbeeld is fietsinfrastructuur vaak comfortabeler en veiliger dan het voetpad of de rijweg.
27
In Nederland kost het gemiddeld 9.660 euro per jaar om een auto te bezitten en gebruiken, dat is 27% van het mediaan inkomen. Dit betekent niet enkel dat mensen bijna 1/3 van hun inkomen aan een wagen spenderen, maar ook dat een wagen onbetaalbaar is voor mensen met lage inkomens. Verplaatsingen te voet, met de fiets of met het openbaar vervoer creëren meer kansen voor deze groep, iets wat ook onze Fietsambassadeur goed heeft begrepen.
20
Waar bij mannen gemiddeld 50% van hun verplaatsingen gelinkt is aan betaald werk en 7% aan zorg, is dit bij vrouwen respectievelijk 30% voor betaald werk en 20% voor zorg (cijfers van 2021) . Niet verwonderlijk dus dat het mobiliteitsgedrag van vrouwen gemiddeld gezien ook verschilt van dit van mannen. Waar mannen zich vaker rechtstreeks van huis naar het werk en weer terug verplaatsen, maken vrouwen meer tussenstops (bijvoorbeeld: huis – crèche – werk – winkel – crèche – huis), ‘trip chaining’ noemt Bruntlett dit, of in het Nederlands: ketenverplaatsingen. Onze openbare ruimtes werden vaak ontworpen door mannen, die hier weinig aandacht voor hadden - niet uit slechte wil, benadrukt Bruntlett, maar omdat mensen zich nu eenmaal op hun eigen ervaringen baseren. Een inhaalmaneuver is dus nodig om comfortabele (fiets)netwerken die inspelen op ketenverplaatsingen te voorzien in onze steden.
3
Cijfers zijn interessant en blijven hangen, maar de kern van Bruntletts betoog gaat eigenlijk over iets heel anders: over welzijn. 3 jaar geleden verhuisde ze van Canada naar Nederland. Hoewel ze ook in Canada al een fervent fietser was, ervaart ze naar eigen zeggen dankzij de Nederlandse infrastructuur de laatste 3 jaren enorm veel fietsgeluk. Een geluk dat ze van harte kan aanbevelen, en dat als motivator wellicht beter werkt dan de – onmiskenbare – duurzaamheidsargumenten pro fiets. Een boodschap die ze zelf alvast met verve verspreidt.
Meer weten?
- Melissa en haar man Chris Bruntlett schreven 2 boeken: “Curbing Traffic” en “Building The Cycling City”, meer info op hun website modacitylife.com.
- Op de website van het Netwerk Duurzame Mobiliteit vind je heel wat interessant leesvoer over vrouwvriendelijke duurzame mobiliteit of het duurzaam wijzigen van mobiliteitsgedrag.
- Voor onderzoek en inzichten over het thema vervoersarmoede kan je terecht op de website van Mobiel21.
